na śmierć kosmosu

Wiem tylko tyle, ile mi powiedziano

między słowami. Przeżyłam tylko tyle,

ile na bezdechu

wykłamałam. Językiem kruchym jak zasuszony płatek

kwiatu, którego zapach

trzymam we flakonie

tamtej nocy. Na półpiętrze

między podmiotem a orzeczeniem

spotkałam swoje szalone

dopełnienie. Ale ono dostało

ataku przeraźliwego

milczenia. Język

nie wsunął się między słowa.

I kwiat cofnął się chyłkiem do stanu

embrionalnego, kiedy był całym światem

krztuszącym się swoim jedynym możliwym

alibi.

                                                            (16.04.2012)

(okładka książki Malcolma Lowry'ego)