The High Road

(exitmagazine.co.uk)
 

Cierpienia młodych Wer teraz

czyste wody dzieciństwa
odkryte zbyt późno
by je znowu przebyć
jasne światło marzenia
przeżyte za wcześnie
by je w końcu odkryć

czas jest pięciolinią
z której odlatują ptaki
kiedy ostatni z nich powie fasolla
zostanie tylko puch prze-rażonego powietrza

(TelephonePole Birds from jennyberryart.bigcartel.com)

(pl.123rf.com)
 

kolaż

od-czuj mnie, od-czul,
od-czekaj, od-uciekaj
chodź do mnie, chodź tu,
nić woli wolno odwlekaj

tu jestem, tu śnię,
że świeży ścieg po ekranie,
na którym liść-dr/ż/ę
i wklejam w okna nad ranem

kolaż z liści jak kwiat poinsecja
 

"100-Degree Summer" from http://lindahalcombfineart.wordpress.com
 

kropla czasu

czuję cię w każdym cudzym wierszu
twoje ożywiam minutą płaczu
skrzącego się jak lato. pierwsze -
- wieczność przeżyta pod ich dachem

from redbubble.com

 

zbyt w pół do (too o'clock)

Pierwszy raz powiedziałeś jestem, kiedy

kukułka wyfrunęła z zegara. Jej skrzydło

rzuciło czarną plamkę na moją siatkówkę

w punkcie, gdzie umiejscowił się twój obraz.

Nie mogłam cię zobaczyć, dotknąć ni opisać;

wyobraziłam sobie tylko nas w nieistniejącym gnieździe.

I choć znam cię by heart*, to nie (do)stałeś się

nigdy (w) apple of my eye**, pozostając czym byłeś:

odbiciem nieskończenie lotnego pióra

wiecznego unoszącego się lekko na powierzchni znaczeń.

* na pamięć (dosłownie: sercem)

** moje oczko w głowie (dosłownie: moja źrenica)

from imagekind.com

 

Trójjedność

Miejsce: sycone wonią. Osoby:

niepewne. Ak(a)cja: kocha, nie

kocha. Wyglądamy przez zakratowaną

kartkę, ale tam tylko

karawany sensu. Habent sua

fata morgana libelli. Mimo to - snuję

pajęczynę zegara. A przecież ostrzegała

Matka Noc: nie ścigaj nigdy tych, co

stoją w miejscu.

"Sunrise Hourglass" by Tina Bryson

 

półczęstochowianka

jestem pusta jak raz po raz obietnica
choć pełniejsza niż najszczersza deklaracja
psem bezdomnym biegnę raźno po ulicach
w celi serca komorniczo klnę: co racja!

jestem wtedy kiedy mnie doszczętnie nie ma
zapojutrzam się albo też zaprzedwczerzam
idąc plażą widzę ochrobiały schemat
w klepsybranie sensów z góry nie dowierzam

tightrope walker from singlein.wordpress.com

kompozycja rozproszona

brak fabuł. istnieją tylko
podmioty liryczne - jednostki
niepowtarzalności cierpienia. pewnie wieczorem
doczulone orfiną źrenice
zmienią się w linoskoczków wersów,
a długo wstrzymywany bezdech -
- w bezduszne stwierdzenie rozsiane.

oddstuffmagazine.com

 

Wiersz z tytułem na końcu

Kiedy mnie rozbierałeś

ze znaczeń

wygładzałeś

zmierzwione przerzut-

nie wiedziałeś

że dotykasz met

i forum było za małe

by wyrazićcię

życie

Polished Domino from ekduncan.com

saloon ekagier

Ostatnio przeszłam do kontrataku

serca. Wokół szaleje

zawałnica, ja się tylko uśmiecham

i dekompletuję zastaw(ki

diabeł kazał mi wychodzić

na mydle kiedy mrugałeś zamaślonymi

oczywiście niekompletnymi kropkami

na klockach - tych, które,

podobnie jak ja,

istnieją w wychyleniu bez tchu,

niewzajemnie.)

Polished Domino from ekduncan.com

gwiazdka

Co ja w ogóle robię? Nie oglądam filmów, bo film to mi się kojarzy z folią plastikową (c/i/elo-fańskie życie). Opakowuję wymysły, wydają mi dużo reszty - w sam raz na hazard. Zakładam się z moim psem, że nie ma trzeciej strony księżyca, tfu, monety, że rzucanie cienia jest poważnym zajęciem i każda moneta na dowolnej krawędzi dozna tej iluminacji, że najlepiej słuchać sąsiadów. Pan z pieskiem opowiadał, że podszedł sobie spokojnie do bankomatu, wklikał co powinien, a tu bankomat się zatrzymał i wyświetlił napis: "potrzebujesz więcej czasu?" Sąsiadowi w oczach pociemniało, drżącymi rękami wydobył kartę visa i nie oglądając się za siebie zdołał jakoś pogrążyć się w zakupach w Biedronce, niemniej co przeżył thriller, to broszka, bynajmniej nie jego, jedynie nieswoja. I co jeszcze robię - liczę, bardzo dużo już naliczyłam, liczi i inne owoce zapamiętania - z - się i kwiaty zła-godzenia i parę innych się-kier, którymi łamię nowo(słowo)twory wyobraźni jak opłatek.

[The Christmas Star by David Lee Thompson]
 

(Mirror Mirror by Mirian)

 

                                                Silve(r) is gone*

Miałam kiedyś chłopaka. To był, doprecyzujmy, bardzo zwyczajny człowiek, syn prawosławnego teologa i literaturoznawczyni, ekonomista, wegetarianin, zapalony kucharz i podróżnik. Miałam nadzieję, że nauczy mnie tej odrobiny zwyczajności, ale się przeliczyłam. Ukradło mi go moje lustrzane odbicie, szast prast i mieli osiąść razem w Indonezji i wieść ustatkowane życie studentów, następnie słuch o nich zaginął. Ostatnio odezwało się obrócone ja i zdało krótką relację z nieobrotów sprawy. Oberwało mi się przy okazji w ramach jej samokrytyki, że widzimy w sobie wzajemnie nieautonomiczne osoby, że nie odróżniamy się od siebie nawzajem. Kilka urozmaiconych skrętów czasu odświeżyło sprawdzony układ. Chciała bardzo się spotkać, ja zapewne też, ale nie byłam w stanie jej tego powiedzieć. Patrzyłam tylko na nią przez stojącą między nami przezroczystą szybę.


*Sylwia/Srebro odeszła/o/

Marshall Astor - In Black and White

    Bitwa Kiedykolwieczności

       Spotkałam Boga i spotkałam Diabła. Ten pierwszy był nim mimo jasnej introspekcji, że wszyscy mają to w d..., drugi natomiast przedstawił się tak niejako na marginesie. Pierwszy niestety we mnie nie uwierzył, drugi powątpiewał we wszystko tak gremialnie, że wiara wróciła tylnymi drzwiami i zrobiła nam w głowach nieziemski przeciąg. Przeciągi dzielą się na te zewnętrzne i wewnętrzne. Nie zdążyłam się przekonać, czym jedne różnią się od drugich, bo zostałam zatrzaśnięta na zewnątrz lufcika. Od tamtej pory podróżowałam po epizodycznych półpustyniach i robiłam zdjęcia. Nie rozumiem "przejścia" między czarnym a białym, tego, że są tym samym, chociaż niczego ani siebie nawzajem nie odzwierciedlają. I że nie ma "drugiej strony kamery", choć dobrze tam być - chociażby po to, aby zrobić werystyczny wernisaż. Trudno znieść prawdę, którą się wyraziło, ale i tak ciekawość jest silniejsza, i rzeczywiście - zdumienie powraca: nie ma fotomontażu retro-aktywnego. Czas nie zmienia niczego poza stopniem, konfiguracją, kolejnością, o dziwo nie anihiluje eterycznej substancji, w której zanurzone są płatki pamięci. We live together in a photograph of time**; stąd wiem, że spotkałam Boga i Diabła. A przecież, najgorsze miało dopiero nastąpić...


* luźny przekład tytułu piosenki Led Zeppelin "The Battle of Evermore"

** "mieszkamy razem na fotografii czasu" (fragment piosenki "Fistful of Love" Antony and the Johnsons)


(15.09.2012)

jorgemiguelcs.wordpress.com

 Atlantydzień

Zalało nas. Krew konkretnie. Niedaleko
stąd do wieczności, trzeba tylko wyłowić
te małe czerwone serduszka, wydestylować
limfocytaty, za-, przepraszam:
wy-korkować na czas.

  

wehearit.com

niebo-leśnie

Chmury są fioletowe,
fioletowe jak fioły w głowie,
a igły są SOS-nowe,
sosnowe jak sztuczny człowiek.

Man in the mirror by Paul Lovering
 

S.W.

         Sylwii

Kiedy ją spotkałam,
wydała mi się interesującym ułamkiem wszechrzeczy
o nieznanym mianowniku, potem
powoli odkryłam, że spotkałam odwrotność
siebie, ale aż tak bardzo pragnęłam być
niewymierna, że wyjęłam sobie kreskę ułamkową
spomiędzy żeber - zdecydowanie pomogło,
nabrałam miejsca na sentymenty i resentymenty, jedynie brakuje mi
siebie w odwrotnie ustalonej konfiguracji, wczoraj spojrzałam więc w lustro
i zobaczyłam ją tam - jak zawsze zakreślającą
ramy (prawdo)podobieństwa, jak zawsze pochyloną
nad białą płaszczyzną, którą zapełnia znanym tylko nam alfabetem
pauz i kluczy wykluczonych
z użytku po mniej niż obydwu stronach.

from mamahall.com
 

Modlitwa

Gdybyś wiedział, że uratować mnie może bez reszty
żarliwe odmówienie tego, czego ci częstotkliwie odmawiam,
wiedziałbyś, że jesteś jak strzała
w odległym układzie odniesienia
ran, które wygoję
dotykiem włosów o smaku
nieba i soli

(from Industrial Humanity)
 

Krótka historia zegara

Ziarnko piasku wpadło Bogu wprost w bezłódne
lustro; wykiełkowało, dojrzało, otorbiło się
podmarszczonym smutkiem. Wydaje
drobne słońca. Udziela wskazówek.

Ritual Vessel (Paccha) from metmuseum.org

 

Hierogamia

ja przecież raz już oddałam swoje życie

pół Jej a pół Bogu

lecz skoro doszłam do zera niezbicie

poślubiłam nikogo

(04.11.2012)

 Raven Time Art (from etsy.com)

ptak

czas, który nigdy nie mija.

czas, który mi jamy

wydziobuje w miejscu gór.

czasomierz, w który gramy,

pełen piór.

ja w nich - czcza sowa, niczyja.

 

(The Lost Art of Time)

antypis

- nie marz
się, nie nadwyrężaj zastawki czasu
przez idio-synkretyczne zidio-
mącenie, wszak dalej stąd
do humanitarnego zabicia
czasu za pomocą scylli
i charybdy
ust -

szatańskie wersety

Najsilniejszym fetyszem jest rzeczy-
wistość: wejdź w nią, unikając ruchów fikcyjnie
frykcyjnych. Pieść wytrwale strefy
eratogenne, przerywaj tylko dla zaczerpnięcia
antycznych wzorców. Omijaj pointę szerokim
łukiem rozgrzanego ciała, omijaj
aż czas się zrymuje z przestrzenią, a moment kulminacji
sam cię znajdzie w punkcie g
nieskończonego alfabetu.

  

from letterperspectives.com

Nina Simone

from pixeldustphotoart.com
 

Whiter Shade of Pay

Biała

plama - tego nie było

w umowie. Ta stanowiła jasno o tyle,

o ile, bardziej przypominając 

worek na kartofle - ta ziemista cera -

choć, jeśli się wczytać,

merytorycznie zbliżona była raczej

do kota w worku. Opiewała na sumy

długich wąsów, może się nawet pod nimi uśmiechała

nieprawdziwą parafką emotikonu.

Najważniejsze, że miała się skończyć. Tymczasem

wygasła, i owszem, ale zamiast zapaść

się jak policzki, wybuchła stenografowanym

nerwicowym płaczem: biała

supernowa.

   STÓŁ

   Stół stoi – i widzę stół. Nic ponadto. Nie widzę idei stołu, nie widzę wszystkiego, co może się na nim znaleźć. Stół mnie odsyła do stołu, a stół jak stoi, tak stał. Bez polotu. Stół stoi stale. Stoi stojący stół. Boże! Widzę Boga. Nic ponadto. Żadnej idei Boga ani Wszystkiego, czym może Się stać. Po prostu Bóg. Kompletnie bez polotu. O dobrze wyrzeźbionych rysach i wyciosanej sylwetce. Konkretny jak stół. Idealny przedmiot wiecznej obserwacji... Bóg siada za stołem. Poprawia okulary. Chrząka i rzuca swym konkretnym tonem:

– Więc mówi pani, że widuje pani Boga...?

(rocaroalpacas.blogspot.com)

 

(zdjęcia kamieni ze strony: pracownia.spirifer.org)

co mnie kształtowało. otoczak

Zarodzony pośpiesznie,

długo nie potrafiłem sprawiać problemów,

nawet sobie

później spłynęły jedne po drugich:

otwarty akwen języka,

podwodna operacja wycięcia

niebieskich migdałków,

zielona morskość wątroby,

kocie miał-czy-nie?

w muszlach koncertowych uszu,

nieżyt przewlekły przez ucho igielne,

mgliste refluksy sumienia

na koniec przeszedł sz(kw)ał

i ukazały się powieki oblepione przez m(ed)uzy

 Owl Spirit from elfwood.com

nie oczekuję nietzschego od Nikogo

ulegam uwikłaniu w puls

nocnego miasta i doprawdy nie wiem co

zostawiam za sową

chociaż mam niewspółmierne do wyspania oczy

wiste marzenia których realizacja

morzy mnie jak szkarłatny nieprzytomny

desperacki sen po winie

cię za dwanaście groszy które natarczywie wtrącałeś

w osłupienie zanim znalazły miejsce

na widnokręgu w konstelacji grzechotnika

Owl Calendar from craftystaci.com

(by Tkliwi nihiliści opanowujący pozycję dystansu)
 

Tylko sny dzielą nas od rzeczywistości.
 

dla M.M.
 

moneta błędnej minstrelki

Chciałam uśpiewać Cię całą

krągłość Twą gładzić w rozkoszy

lecz wtedy napotkałam

śmierci zazdrosne oczy

"Masz (czy grasz): inny dylemat

do niezwłocznego zgładzenia" --

przekupiłam ją, chociaż nie ma

nikt na świecie mnie do poistnienia

Oprócz tej jednej dziewczyny

co pachniała świeżą rozpaczą

a -- te wszystkie (za)datki na czyny

w studni naszych (zwą)tleń -- los mi znaczą

Yoal Capote -- bilingual money  (Cuban art)
 

Bundenko i Vyguzov

Aga(pe?)

Kochała mnie taką, jaką nie byłam.

Czy to oznacza, że nie kochała wcale?

Widziała wewnętrzne ciepło,

a we mnie sama arktyka,

kraina wiecznych lodów,

stalagmity podchodzące do gardła.

Pokazałam jej

jeden taki stalagmit. Krzyknęła.

"O, nowe lody! Skąd wiedziałaś, kochanie,

że uwielbiam taki smak?"

życzywistość

wid(zę)

w twoich oczach

zakręcone koła fortuny

życia, życia toczą się

http://www.youtube.com/watch?v=4ANDypTFgCw

półkule serca

czwarta nad ranem. w głowie mi (fejs)buczy.

"czemu Cię nie ma na odległość ręki?" -- Rękę dam

sobie uciąć, że coś "mi

dzwoni do lewego ucha.

-- kto?

-- nieodwracalność? -- -- --" odwracam

się na drugi bok. czwarta nad ranem.

Poprzednią dobę

jadłam samą czekoladę, w dołku mnie ściska,

nabieram kształtów przejrzałej

klepsydry.

(Cytaty pochodzą z wierszy Edwarda Stachury i Mirona Białoszewskiego)

Vitruvian Man by Leonardo da Vinci
 

zen it: mandala między wskazówkami

 Myślałam, że nie ma w promieniu zegara

nożyc dość ostrych,

żeby się zaciąć. A jednak się udało:

mam to słowo na końcu języka

tymczasem się zapowietrzam

dostatecznie, mam coś na kształt nadziei,

by rozprowadzić krew

w pulsujący zachód słońca.

(Hasta Uttanasana)

 

  

widłokrąg (blue landscape with a goat)

(ko)złem kochałeś --
-- (nie)bieszczę pokój
dalej! -- A dalej
tkwię w lewym boku

twoich alibi
bez-bytnich zmożeń
bezcelnym gdyby
mglę się w bezdroże

("devil" from poordevilart.com)

 

  

KOBIETA Z GITARĄ...

http://www.youtube.com/watch?v=cnHx4kDhTpI 

ja sowa

maybe sparrow

odrzutowe niebo
 

(a picture by Charles Sandison)

 

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

(pr)z(e)nikanie

coś co powinno się przyśnić

zdarzyło mi się

nieprzeczuta

nieoczekiwana

niechciana

nieodwzajemniona obojętność

Charles Sandison

Banksy

małe studium społeczne

Popkultura, czy popi
kultury? Dylemat, przed którym
nikt nie staje
po właściwej stronie -- strony się
dawno rozeszły:
jesteśmy biegunami
jednego magnesu,
jesteśmy (nomen amen!) wyznawcami
świętego spokoju. Dla niego
warto się starać o ex-community.

    Kazmier Maslanka

   bardo

    urodziłam się
    to była randka w ciemno
    potem nastąpił zwrot --
    nick koziorożca nie pomógł
    -- umarłam na raka
    urodziłam się
    po swojej śmierci
    na niepewność wczoraj
    urodziłam się i po(z)byłam
    na pniu
    złamanego drzewa genealogicznego --
    -- nie potrzebuję korony
    żeby czuć się... God! NIE!!!

Kazmier Maslanka

liczba niepierwsza

możliwe, że coś ci się...

nigdy się tego nie dowiesz.

zbyt ciężkie "co" w "coś"

na języku nieoznaczoności.

Enrico Baj -- Fire! Fire!

 

trifoliata (lac)r(im)osa

zapłakało przedwczoraj

w ogrodzie niepamięci

samotne niczym coda

przeciąga się i kręci

popłakała zapałka

na zwęglonym zakręcie

ta kochanka ogarka

nie zatrzyma się w pędzie

i łzy krzesał reaktor

w elektrowni przemocy

byle tylko nie zasnął

w pięść skulony tej nocy

ciałonocna (nie)poczytalność

chcę pisać

na skórze nocy

sympatycznym atramentem zapachów

wydzielanych przez jej pory

chcę we-tchnąć w siebie całą noc

przenicować w myśl:

ten niepozorny dymek

nad moją rozpaloną głową

* * *

rozejdą się po zmarzlinach
w oczekiwaniu na lustro
oka -- tkwiący tam od
Niechcenia odłamek gdzieindziej. wieczorem
lustro będzie swędziało, łuszczyło
się na odwilż, jeszcze tylko
rozejdą się z oczekiwaniami
i mogą zacząć (od)taj(ni)ać
modre kostki losu.

http://www.youtube.com/watch?v=y59MBb78Y84&feature=fvwrel 

Miłośniczka Wulkanów